Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όταν δεν υπήρχαν το internet, η κινητή τηλεφωνία, τα tablets και οι προσωπικοί υπολογιστές, και η “ηλεκτρονική διασκέδαση” ήταν συνυφασμένη με τα πρώτα… “ουφάδικα”, μια άγνωστη μέχρι τότε εταιρεία, με την “περίεργη” ονομασία “Atari”, παρουσίασε την πρώτη οικιακή παιχνιδοκονσόλα, που έμελλε να σημαδέψει για πάντα τις ζωές όσων μεγάλωσαν τη δεκαετία του ‘80. To Atari 2600.
Η ιστορία…
Ήταν μια ογκώδης (για τα σημερινά δεδομένα) κονσόλα με περίβλημα από ξύλο, που συνοδευόταν από 2 “απλοϊκά” (για τα σημερινά δεδομένα) χειριστήρια και μια “περίεργη” υποδοχή για παιχνίδια (που έρχονταν σε cartridges, που έκρυβαν μέσα του ολόκληρο ηλεκτρονικό κύκλωμα) και υποσχόταν ατέλειωτες ώρες διασκέδασης χωρίς την οικονομική “αφαίμαξη” των αδηφάγων κονσολών στα “ουφάδικα”.
Πολύ σύντομα η νέα αυτή κονσόλα έγινε το άγιο δισκοπότηρο της οικιακής διασκέδασης των νέων της εποχής, ένας βασικός λόγος για ατελείωτο… κλάμα όσων δε μπορούσαν να πείσουν τους γονείς τους να πάρουν είτε την κονσόλα (ήταν και πανάκριβη η άτιμη) είτε περισσότερα παιχνίδια (παρομοίως), και επίσης ένας βασικός λόγος για ατέλειωτη… γκρίνια είτε στο σπίτι (όταν το Atari “καβάτζαρε” επί ώρες τη μοναδική τηλεόραση του σπιτιού – δεύτερη τηλεόραση εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια) είτε “εκτός” σπιτιού, όταν οι γονείς τηλεφωνούσαν στο σπίτι του φίλου του παιδιού τους που είχε Atari, για να του φωνάξουν να γυρίσει επιτέλους στο σπίτι “γιατί λείπεις από το απόγευμα και είναι μεσάνυχτα και θα στραβωθείτε τόσες ώρες με αυτό το “πατάρι”, “ματάρι” ή όπως στο καλό το λένε”.
Η τεράστια επιτυχία που γνώρισε παγκοσμίως το Atari 2600 δημιούργησε πολύ σύντομα μια εξίσου μεγάλη “έμμεση” εμπορική δραστηριότητα που τροφοδοτούσε η νέα κονσόλα. Πολύ σύντομα, τα cartridges των παιχνιδιών εμφανίστηκαν στα video clubs (που τότε άνοιγαν παντού σα μανιτάρια) καθώς όσοι δεν είχαν τα χρήματα να τα αγοράσουν (οι περισσότεροι) μπορούσαν να τα νοικιάσουν με την εβδομάδα έναντι πολύ μικρότερου τιμήματος, και έτσι να “ξεχαρμανιάσουν”, καθώς αντιγραφή δε νοείτο, πώς άλλωστε να αντιγράψεις ένα ολόκληρο κύκλωμα…
Πέραν αυτών, σύντομα το “νόημα” το έπιασαν οι Κινέζοι (ναι “υπήρχαν” από τότε, άσχετα εάν τότε η Ταϊβάν ανήκε στη Μ. Βρετανία και υπήρχαν ακόμα κραταιές ευρωπαϊκές εταιρείες τεχνολογίας με εργοστάσια στην Ευρώπη) και άρχισαν να εμφανίζονται στην αγορά (και στην Ελλάδα) δεκάδες παιχνοδοκονσόλες είτε με ονόματα (και γραμματοσειρές) που “έφερναν” στο όνομα και τη γραμματοσειρά του Atari, είτε με τελείως άσχετες ονομασίες. Τα παιχνίδια ήταν ενσωματωμένα στο κύκλωμα της κονσόλας (δε χρησιμοποιούσαν κάποιο εξωτερικό Μέσο για να εισάγουν παιχνίδια και ο χρήστης μπορούσε να παίξει μόνο ότι περιείχε το κύκλωμα), ενώ το μεγάλο τους πλεονέκτημα ήταν η συγκριτικά πολύ χαμηλότερη τιμή από το 2600. Τα παιχνίδια που ενσωμάτωναν ήταν συνήθως “αντιγραφές” των δημοφιλών παιχνιδιών του Atari (με κάμποσες αλλαγές, λόγω copyright)
Η αγορά γέμισε με τέτοιες κονσόλες, ωστόσο η ποιότητα των παιχνιδιών της Atari (καθώς και το γεγονός ότι έβγαιναν συνεχώς και νέα) ήταν αρκετή για να κρατήσει τη συγκεκριμένη κονσόλα για πολλά χρόνια στην κορυφή των προτιμήσεων των home gamers, πριν κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτοι “οικιακοί” υπολογιστές, οι home micros όπως τους έλεγαν, και να κάνουν τη δική τους επανάσταση.
…και η επιστροφή!
Τα χρόνια πέρασαν, η Atari παρουσίασε τις δικές της (ιδιαίτερα επιτυχημένες) προτάσεις στους home micros, το 1993 επιχείρησε για τελευταία φορά να επανέλθει στο χώρο των παιχνιδομηχανών με το “Jaguar” (που γνώρισε παταγώδη αποτυχία, παρότι είχε εξαιρετικά τεχνικά χαρακτηριστικά), αλλά ούτε και αυτή κατάφερε να αντισταθεί στη “λαίλαπα” των PC και PC compatibles υπολογιστών που εισήλθαν και στο χώρο των games.
Από τότε, η εταιρεία του Jack Tramiel (“έφυγε” στα 83 του, πριν από 5 περίπου χρόνια) πέρασε για πολλά χρόνια στη “ζώνη του λυκόφωτος”, ενώ το 2012 έφτασε ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία, από την οποία σώθηκε την τελευταία στιγμή.
Πριν μερικούς μήνες η εταιρεία ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει “ένα νέο προϊόν” και το μυαλό όλων πήγε σε μια νέα παιχνιδομηχανή.
Λίγο μετά η εταιρεία το επιβεβαίωσε, και στις 17 Ιουλίου έδωσε στη δημοσιότητα τις επίσημες φωτογραφίες της νέας κονσόλας που επιχειρεί να “παντρέψει” την οπτική νοσταλγία του 2600 με τις σύγχρονες γραμμές του σήμερα.
Σε ότι αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά, ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα. Επισήμως γνωρίζουμε ότι η νέα κονσόλα θα έχει 4 θύρες USB, θα δέχεται κάρτες SD, θα έχει και θύρα HDMI για σύνδεση με monitor ή τηλεόραση, θύρα LAN, και θα είναι σε θέση να παίξει τόσο τους παλιούς τίτλους (από ποιό Μέσο όμως;) όσο και τους νέους που θα βγουν. Πέραν αυτού, ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της Atari, Fred Chesnais, αποκάλυψε μόνο ότι η νέα κονσόλα “θα βασίζεται σε τεχνολογία PC”, κάτι που προϊδεάζει, σε ένα βαθμό, για την αρχιτεκτονική του hardware.
Σε ότι αφορά στα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά, στο όνομα της συσκευής, στην τιμή της, στην τιμή των παιχνιδιών και στην ημερομηνία κυκλοφορίας της, η εταιρεία κρατάει σιγήν… σβηστής κονσόλας!
Φαίνεται πάντως ότι η έλευση του νέου Atari δε θα αργήσει πολύ, και μένει να δούμε πώς θα τα καταφέρει απέναντι στους κυρίαρχους του χώρου, Sony και Microsoft…
