Επεξεργαστής Μνήμη
H Samsung έχει εδώ και πολλά χρόνια μια άριστη παράδοση στο να σχεδιάζει η ίδια τους επεξεργαστές που χρησιμοποιεί στα κορυφαία Smartphones της, τουλάχιστον για τις εκδόσεις που έρχονται επίσημα στην Ευρωπαϊκή ένωση και τη χώρα μας.
Το «πρόβλημα» όμως είναι ότι από την παρουσίαση του Exynos 9810 για τα Galaxy S9 και Note 9, αλλά και του νεότερου Exynos 9820 που βρίσκουμε στο εσωτερικό του Galaxy S10, η Samsung είχε και συνεχίζει να έχει μια σημανιτκή δυσκολία στο να συνδυάζει τη μέγιστη θεωρητική απόδοση με την πραγματική καθημερινή χρήση.
Θα ξεκινήσουμε από την αρχιτεκτονική του Exynos 9820, αφού αυτή έχει αρκετές και σημαντικές διαφορές σε σύγκριση με τον προκάτοχο του, όπως και μια σημαντική αλλαγή στην λογική λειτουργίας του. Από την εποχή του Exynos 8890 στο εσωτερικό του Galaxy s7, η Samsung σχεδιάζει τους δικούς της Custom πυρήνες επεξεργασίας, που κατά κανόνα είχαν και συνεχίζουν να έχουν από λίγο έως πολύ καλύτερη απόδοση σε σύγκριση με τους αντίστοιχους σε κάθε εποχή τυπικούς Α-ΧΧ πυρήνες της ARM.
Ο Exynos 9820 έχει στο εσωτερικό του την τέταρτη και νεότερη έκδοση των Mongoose M4 όπως τους ονομάζει η Samsung. Όμως αυτή τη φορά, για λόγους απόδοσης αλλά και περιορισμού της θερμότητας και κατανάλωσης ενέργειας, οι Mongoose M4 είναι σε διάταξη με δύο πυρήνες επεξεργασίας αντί για τους τέσσερις στο εσωτερικό των Exynos 8890, 8895 και 9810.
Στην θέση των άλλων δύο, η Samsung έχει τοποθετήσει δύο τυπικούς Α-75 της ARM, ώστε να δημιουργήσει μια δεύτερη λίγο χαμηλότερης απόδοσης «ομάδα» πυρήνων επεξεργασίας. Η επιλογή τους αντί για τους νεότερους και σημαντικά ισχυρότερους Α-76 επίσης της ARM, δείχνει ότι πιθανότατα ο Exynos 9820 ήταν περισσότερο καιρό στο στάδιο του σχεδιασμού, αλλά έχει γίνει επειδή οι Α-76 δεν έχουν και μεγάλη διαφορά στην πραγματική απόδοση από τους Mongoose M4 της Samsung.
Οι επόμενοι τέσσερις πυρήνες που συμπληρώνουν την εμπορικά «απαιτούμενη» 8πυρήνη διάταξη είναι οι συνηθισμένοι πλέον Α-55 επίσης της ARM, που έχουν σχεδιαστεί για τις λιγότερο απαιτητικές εργασίες που εκτελεί συχνά ένα Smartphone, και έχουν μαζί με την χαμηλότερη απόδοση τους, αντίστοιχα σημαντικά χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας. Η Samsung έχει επιλέξει αυτή τη λύση με τρεις διαφορετικές ομάδες πυρήνων επεξεργασίας, αρχικά γιατί πλέον έχει τη δυνατότητα να το κάνει εκμεταλλευόμενη το DynamIQ, αλλά και επειδή πρέπει να «μετριάσει» τα προβλήματα με την απόδοση του MonGoose M4.
Ξεκινώντας από το DynamIQ, επιτρέπει στις εταιρείες που το χρησιμοποιούν στους επεξεργαστές τους, να χρησιμοποιούν όποιο συνδυασμό θέλουν, και όσους θέλουν από τους διαθέσιμους πυρήνες επεξεργασίας, για να ολοκληρώσουν μια εργασία. Αυτό σημαίνει ότι ο Exynos 9820 μπορεί να ενεργοποιήσει έναν mongoose M4, έναν Α-75 και τρεις Α-55 αν θεωρεί ότι αυτός είναι ο σωστός συνδυασμός για αυτό που θέλει να επεξεργαστεί ή οποιαδήποτε άλλη διάταξη θέλει.
Με αυτόν τον τρόπο το DynamIQ ααποφεύγει την άσκοπη ενεργοποίηση ολόκληρης της «ομάδας» από κάθε αρχιτεκτονική, και μοιράζει τις διεργασίες πιο αποδοτικά σε κατανάλωση ενέργειας αλλά και πραγματική απόδοση.
Το πρόβλημα τώρα στην περίτπωση του Exynos 9820 και της απόδοσης του Mongoose M4 είναι οτι φαίνεται να «κληρωνομεί» όλα τα μειονεκτήματα του προκατόχου του στο εσωτερικό του Exynos 9810. Η μέγιστην απόδοση του είναι εντυπωσιακά υψηλότερη από κάθε άλλη λύση στον κόσμο του Android, και μάλιστα φτάνει εντυπωσιακά κοντά σε αυτή των επίσης Custom πυρήνων επεξεργασίας της Apple στο εσωτερικό των δικών της Axx.
Στην εμφανή προσπάθεια της να φτάσει την Apple όμως, η Samsung έχει θυσιάσει κάθε έναν από τους σημαντικούς τομείς που καθορίζουν την πραγματική απόδοση στην πράξη. Η κατανάλωση ενέργειας του Mongoose m4 είναι αστεία υψηλή όταν λειτουργεί στην μέγιστη συχνότητα του, και η παραγωγή θερμότητας φτάνει επίσης σε παράλογα επίπεδα. Για αυτόν τον λόγο, η μέγιστη θεωρητική συχνότητα των 2.7 GHz που ανακοινώνει η Samsung, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν λειτουργεί ένας Mongoose M4 μόνος του, χωρίς κανέναν από τους υπόλοιπους στο εσωτερικό του Exynos 9820.
Σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη ομάδα πυρήνων επεξεργασίας, και σε πραγματικές συνθήκες καθημερινής χρήσης, ο Mongoose M4 περιορίζεται στα 2.0 GHz, μια αλλαγή στη συχνότητα που περιορίζει εμφανώς και την απόδοση του. Ακριβώς όμως επειδή υπάρχει συνολικά και ένα όριο στην κατανάλωση ενέργειας από ολόκληρο τον Exynos 9820, η χαμηλότερη συχνότητα λειτουργίας από το θεωρητικό μέγιστο είναι κάτι που ισχύει αντίστοιχα και για τους A-75 αλλά και τους μικρότερους Α-55. Έτσι τα 2.3 GHz πέφτουν στα 2 GHz για τους Α-75 και το 1.9 GHz μέγιστης συχνότητας των Α-55 πέφτει ακόμα χαμηλότερα περίπου στο 1.45 GHz.
Όλα αυτά είναι και ο λόγος που σε πραγματική Mutli Core απόδοση, ο Exynos 9820 είναι πιο κοντά στον ανταγωνισμό του, και δεν καταφέρνει να τον ξεπεράσει, αφού μπορεί ένας Mongoose M4 μόνος του να είναι εντυπωσιακά ισχυρός, συνολικά όμως ο Exynos 9820 δεν έχει τεχνικά την δυνατότητα να «βγάλει» την μέγιστη δυνατή απόδοση από το σύνολο των πυρήνων επεξεργασίας του ταυτόχρονα.
Ο Exynos 9820 όμως είναι και ο πρώτος επεξεργαστής της Samsung που έρχεται με τη δική του μονάδα τεχνητής νοημοσύνης ή για την ακρίβεια NPU, που στα Ελληνικά αποδίδεται σαν «μονάδα νευρονικής επεξεργασίας». Το συγκεκριμένο Hardware είναι σχεδιασμένο να μπορεί να εκτελέσει με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα συγκεκριμένα «μοντέλα» κώδικα για επίσης εξειδικευμένες εργασίες.
Στον κόσμο του Android, και των Smartphones γενικότερα, η πιο διαδεδομένη χρήση των NPU είναι για την αναγνώριση αντικειμένων σε φωτογραφίες και βίντεο, πάντα με τη χρήση «μοντέλων» επεξεργασίας που είναι ήδη εγκατεστημένα σε μια συσκευή. Επειδή όμως μια NPU δεν είναι κάτι το τυποποιημένο, κάθε εταιρεία ετοιμάζει και το δικό της «υποβαθρο» σε επίπεδο λογισμικού ώστε οι εφαρμογές να έχουν πρόσβαση σε αυτή. Όλα αυτά έχουν μια ιδιαίτερη σημασία, αφου ο τρόπος που λειτουργούν οι NPU στην θεωρία είναι πιο κοντά σε αυτό που πετυχαίνουν και στην πράξη, αφού πρέπει πάντα σχεδόν να εκτελέσουν ένα πολύ συγκεκριμένο σετ από εντολές.
Μέχρι και την στιγμή που γράφαμε το συγκεκριμένο Review, η Samsung δεν είχε κάνει επίσημα διαθέσιμο το API για την NPU του Exynos 9820, με αποτέλεσμα αυτή να μην είναι εκμεταλλεύσιμη από καμία εφαρμογή που να μπορεί να μετρήσει την απόδοση της. Αυτό σημαίνει ότι σε πραγματική μετρίσημη απόδοση, οι δυνατότητες τεχνητής νοημοσύνης του Exynos 9820 δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτές του προκατόχου του που δεν είχε NPU στο εσωτερικό του.
Αντίστοιχα, ακόμα και ο Snapdragon 845 της Qualcomm που δεν διαθέτει επίσης NPU, καταφέρνει να εκτελεί τα «μοντέλα» αναγνώρισης εικόνων πολύ πιο αποδοτικά από τον Exynos 9820, απλά και μονο επειδή η Qualcomm έχει κάνει διαθέσιμο ένα API που αναθέτει στο DSP του επεξεργαστή την εκτέλεση τους. Η ίδια η Samsung είναι ιδιαίτερα «κλειστή» στο να παραδεχθεί αν έστω η εφαρμογή της κάμερας του Galaxy S10 έχει το δικό της μοντέλο αναγνώρισης φωτογραφιών ώστε να μπορεί έστω αυτή να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα του να υπάρχει μια NPU στο εσωτερικό του Exynos 9820.
Σε άμεση σύγκριση με τον Kirin 980 της Huawei, και ακόμα και τον αμέσως προηγούμενο Kirin 970 που πλέον μετράει περισσότερο από ένα χρόνο στην αγορά, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να επιβεβαιώσει κανείς ότι η NPU του Exynos 9820 είναι χρήσιμη στην πράξη όπως στους επεξεργαστές της Huawei.
Στον τομέα της παραγωγής γραφικών τώρα, η Samsung είχε επί χρόνια μια επίσης πολύ καλή παράδοση, αφού ακολουθούσε την εύκολη λύση του να χρησιμοποιεί την κάθε φορά καλύτερη κάρτα γραφικών της ARM, σε διάταξη με όσο το δυνατόν περισσότερους «πυρήνες» παραγωγής γραφικών.
Η Mali G76, η νεότερη GPU της ARM, που βρίσκεται και στο εσωτερικό του Exynos 9820, είναι εντυπωσιακά καλύτερη σε πραγματική απόδοση σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη Mali G72, που αντίστοιχα βρισκόταν στο εσωτερικό του Exynos 9810. Κάθε μια από τις μονάδες παραγωγής γραφικών είναι διπλάσια σε φυσικό μέγεθος και πραγματική απόδοση, κάτι που θεωρητικά και πρακτικά της προσφέρει αυτή την σημαντικά βελτιωμένη απόδοση.
Ο Exynos 9820 όμως δεν ακολουθεί την εύκολη λύση του να χρησιμοποιήσει μια έκδοση της Mali G76 με αστεία πολλούς «πυρήνες» παραγωγής γραφικών, αφού σε σύγκριση με τους προκατόχους του έχει σημαντικούς περιορισμούς στον συνολικά διαθέσιμο χώρο. Οι μεγαλύτεροι Mongoose M4, η NPU και οι συνολικά τρεις ομάδες πυρήνων επεξεργασίας, έχουν περιορίσει τη Samsung στη χρήση μιας Mali G76 με 12 μονάδες παραγωγής γραφικών.
Οι ίδιοι περιορισμοί στην συνολική κατανάλωση όμως, όπως και στην παραγωγή θερμότητας, είναι αυτοί που δεν επιτρέπουν στον Exynos 9820 να προσφέρει κάτι περισσότερο από τον ανταγωνισμό του σε παραγωγή γραφικών. Σε άμεση σύγκριση με τον Kirin 980 της Huawei και την δική του Mali G76 με 10 «πυρήνες», αυτή του Exynos 9820 είναι ανάμεσα σε 15 και 25% μεγαλύτερη ανάλογα με το Benchmark και τις απαιτήσεις του.
Το σημαντικό πρόβλημα όμως είναι ότι η Samsung δεν έχει καταφέρει να περιορίσει την κατανάλωση ενέρεγειας σε λογικά επίπεδα. Η ολοκλήρωση του GFX Benchmark, και μάλιστα μόνο για τα Offscreen test, χρειάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ, το 19% της μπαταρίας του Galaxy S10. Η άμεση σύγκριση εδώ με το Mate 20 Pro είναι «άδικη» για το Galaxy S10, αφού η μπαταρία εκεί είναι σημαντικά μεγαλύτερη.
Όμως αυτό που έχει σημασία στην πράξη, είναι ότι ο ιδιοκτήτης του Galaxy S10 δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί στην πράξη την μέγιστη θεωρητική απόδοση της συσκευής του σε παραγωγή γραφικών. Η απόδοση αυτή είτε πρέπει να μειωθεί για λόγους κατανάλωσης ενέργειας, είτε για μείωση της θερμοκρασίας λειτουργίας του, είτε για έναν συνδυασμό αυτών των δύο. Σε άμεση σύγκριση ακόμα και με τον προηγούμενο Snapdragon 845 της Qualcomm, και πόσο μάλλον τον Snapdragon 855 που μάλιστα χρησιμοποιεί η έκδοση των Galaxy S10 για τις Ηνωμένες πολιτείες, η πραγματική απόδοση στον τομέα των γραφικών είναι απογοητευτική για τον Exynos 9820.
Προφανώς και όλα τα διαθέσιμα παιχνίδια παίζουν χωρίς κανένα πρόβλημα, ακόμα και για τα πιο απαιτητικά από αυτά όπως το Fortnite, το PUBG και το Asphalt 9. Όμως αυτά τα παιχνδία παίζουν αντίστοιχα καλά και στον προηγούμενο Exynos 9810, αλλά και τις λύσεις του ανταγωνισμού της Samsung. Η συνολική εικόνα του επεξεργαστή στο εσωτερικό του Galaxy S10, είναι μια δυστυχώς ακόμα χειρότερη έκδοση της ίδιας λογικής που ταλαιπωρούσε τα Galaxy S9 και τον δικό τους Exynos 9810. Στην προσπάθεια της να κυνηγήσει την μέγιστη θεωρητική απόδοση, η Samsung πέφτει «πάνω σε τοίχο» στην πραγματική καθημερινή χρήση.
Ο exynos 9820 δεν μπορεί να διατηρήσει το θεωρητικό πλεονέκτημα του σε επεξεργαστική ισχύ για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα κάθε φορά, και ακόμα και για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, οι επιτπώσεις στην μπαταρία του Galaxy S10 είναι απαγορευτικές. Η εμμονή της Samsung να φτάσει στα επίπεδα της Apple χωρίς όμως να μπορεί ακόμα να βασιστεί πλήρως στις δικές της δυνάμεις, αντί να βοηθάει το Smartphone να ξεχωρίσει από τον ανταγωνισμό του, το φέρνει σε μια άδικα μειονεκτική θέση.
Ο νεότερος επεξεργαστής της εταιρείας θα ταίριαζε καλύτερα στο εσωτερικό ενός High End tablet, με σημαντικά μεγαλύτερη μπαταρία και περισσότερο διαθέσιμο χώρο για τον διαμοιρασμό της θερμότητας. Όμως εκεί, ο ανταγωνισμός θα ήταν ακόμα πιο σκληρός από την Apple, και φυσικά η Samsung δεν έχει αυτή τη στιγμή ένα Tablet διαθέσιμο σε αυτά τα χρήματα.
Λίγο περισσότερο από μια 10ετία σε επίσημα service, έχοντας επισκευάσει μερικές… χιλιάδες τηλέφωνα, από την εποχή που δεν ήταν ακόμα “smartphones”. Βρήκα περισσότερο ενδιαφέρον στη δοκιμή τους, την δημιουργία αναλυτικών reviews και video για κάθε ένα από αυτά! Gaming και οδήγηση οι αγάπες μου εκτός του χώρου της τεχνολογίας
