Η τεχνολογία έχει μπει σε κάθε κλάδο, και ο κλάδος της υγείας είναι από αυτούς που την εκμεταλλεύονται στο μεγαλύτερο βαθμό. Ένα σημείο που δίνουν έμφαση πολλοί φορείς, είναι να καταστεί η υγειονομική περίθαλψη πιο προσιτή, πιο γρήγορη και πιο αποτελεσματική από ποτέ, εστιάζοντας στη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ ασθενή και θεράποντα ιατρού, μέσα από την ευκολία πρόσβασης που παρέχεται μέσα από τη χρήση νέων τεχνολογιών.
Στο πλαίσιο αυτό, η Novartis προχώρησε στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη της mobile εφαρμογής “MPN Assistant” για ασθενείς που πάσχουν από αληθή πολυκυτταραιμία (PV) ή μυελοΐνωση, νοσήματα που ανήκουν στα μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα.
Επειδή οι ασθενείς με μυελοΐνωση ή αληθή πολυκυτταραιμία βιώνουν ποικίλα επιβαρυντικά συμπτώματα, στόχος της εφαρμογής είναι να τους βοηθήσει να διαχειριστούν το νόσημά τους με τον πιο απλό, άμεσο και χρηστικό τρόπο. Πιο συγκεκριμένα, καθώς η συχνή εκτίμηση των συμπτωμάτων είναι χρήσιμη στην παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου και στον προσδιορισμό της ανταπόκρισης στη θεραπεία, η εφαρμογή “MPN Assistant” αναπτύχθηκε έτσι ώστε να διευκολύνει τους ασθενείς στην παρακολούθηση και καταγραφή των συμπτωμάτων που οφείλονται στο νόσημά τους, των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών τους εξετάσεων και της αγωγής που λαμβάνουν.
Το ερωτηματολόγιο MPN10, που περιλαμβάνεται στην εφαρμογή, αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο και πρωτοπόρο ψηφιακό εργαλείο που διευκολύνει το διάλογο ιατρού-ασθενούς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με στόχο την εκτίμηση του φορτίου των συμπτωμάτων της νόσου, την αξιολόγηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία και την παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εφαρμογή “MPN Assistant” δίνει τη δυνατότητα της απευθείας αποστολής στο θεράποντα ιατρό, μέσω email, της συνολικής βαθμολογίας συμπτωμάτων του ασθενούς, όπως αυτή αποτυπώνεται στο ερωτηματολόγιο MPN10. Ακόμη, οι ασθενείς μπορούν να αποστέλλουν τα αποτελέσματα των εργαστηριακών τους εξετάσεων μέσω email στο θεράποντα ιατρό τους.
Η εφαρμογή “MPN Assistant” είναι ήδη διαθέσιμη για χρήστες iOS και Android.
Η μυελοΐνωση
Η μυελοΐνωση ανήκει σε μία ομάδα σπάνιων, σχετιζόμενων μεταξύ τους αιματολογικών κακοηθειών που είναι γνωστές ως μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα (MPNs) και στις οποίες ο μυελός των οστών του ασθενούς δεν μπορεί πλέον να παράγει αρκετά φυσιολογικά κύτταρα αίματος, με συνέπεια τη διόγκωση του σπλήνα. Αυτό έχει ως πιθανό επακόλουθο να παρουσιάζουν οι ασθενείς με μυελοΐνωση εξουθενωτικά συμπτώματα και να έχουν φτωχή ποιότητα ζωής.
Μετά τη διάγνωση, οι ασθενείς με μυελοΐνωση έχουν μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης, με μία μέση επιβίωση περίπου πέντε έως έξι έτη. Αν και η αλλογενής μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων μπορεί να θεραπεύσει τη μυελοΐνωση, η διαδικασία σχετίζεται με σοβαρή νοσηρότητα και σχετιζόμενη με τη μεταμόσχευση θνησιμότητα, και είναι διαθέσιμη για λιγότερο από το 5% των ασθενών, οι οποίοι είναι νέοι και σε αρκετά καλή φυσική κατάσταση ώστε να μπορούν αν υποβληθούν σε αυτήν.
Η αληθής πολυκυτταραιμία
Η αληθής πολυκυτταραιμία (ΑΠ), που επίσης είναι ένα μυελοϋπερπλαστικό νεόπλασμα, σχετίζεται με υπερπαραγωγή κυττάρων αίματος στον μυελό των οστών και προσβάλλει περίπου έναν έως τρεις ανθρώπους ανά 100.000 πληθυσμού στην Ευρώπη ετησίως. Τυπικά χαρακτηρίζεται από αυξημένο αιματοκρίτη (εκατοστιαίος όγκος ερυθροκυττάρων στον ολικό όγκο αίματος) που μπορεί να οδηγήσει σε πύκνωση του αίματος και αυξημένο κίνδυνο θρομβώσεων, καθώς και από αυξημένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές καρδιαγγειακές επιπλοκές, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο και έμφραγμα του μυοκαρδίου, οδηγώντας σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Περίπου 60-70% των ασθενών με ΑΠ δεν έχουν διογκωμένο σπλήνα.
Συχνή θεραπεία για την ΑΠ είναι η αφαίμαξη, μία διαδικασία αφαίρεσης αίματος από το σώμα για να μειωθεί η συγκέντρωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων (ερυθροκυττάρων), η οποία χρησιμοποιείται για να διατηρηθούν τα επίπεδα του αιματοκρίτη κάτω από 45%5,8.
Ωστόσο, για μία υποομάδα ασθενών συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν υψηλού κινδύνου ΑΠ, η αφαίμαξη συνήθως είναι ακατάλληλη ως μόνιμη θεραπευτική επιλογή λόγω της αδυναμίας της να ελέγξει τα συμπτώματα ή να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αυξημένη παραγωγή των ερυθροκυττάρων, και έτσι μπορεί να προστεθούν στην αγωγή κυτταρομειωτικοί παράγοντες, όπως η υδροξυουρία8. Στους ασθενείς που χρειάζονται αφαίμαξη σε συνδυασμό με υδροξυουρία, ο αιματοκρίτης μπορεί να παρουσιάζει διακυμάνσεις και να παραμένει σε μη ασφαλή επίπεδα για σημαντικά χρονικά διαστήματα. Δυστυχώς, περίπου 25% των ασθενών με ΑΠ αναπτύσσουν αντοχή ή δυσανεξία στην αγωγή με υδροξυουρία, σύμφωνα με τα κριτήρια του Ευρωπαϊκού Δικτύου Λευχαιμίας (ELN), γεγονός που οδηγεί σε ανεπαρκή έλεγχο της νόσου και αυξημένο κίνδυνο εξέλιξης.
